ΤΟ ΝΕΟ ΕΚΔΟΘΕΝ ΕΡΓΟ ΜΟΥ

Με ιδιαίτερη χαρά παρουσιάζω το νέο μου βιβλίο με τίτλο: Ο ΦΟΒΟΣ ΩΣ ΕΠΙΓΕΝΟΜΕΝΗ ΨΥΧΙΚΗ (ΕΓ)ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ. Εκδόθηκε και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “ΤΟ ΑΝΤΙΔΟΤΟ”. Η περίληψη του δοκιμίου αυτού το οποίο είναι προϊόν μελέτης και εργασίας πολλών ετών παρατίθεται παρακάτω: ΠΕΡΙΛΗΨΗ -------------------------- Στο δοκίμιο αυτό διερευνάται η φύση του φόβου πρώτον ως φυσιολογική ψυχική κατάπτωση σε λύπη ή ταραχή , αναγόμενη σε κάποια πραγματικά αίτια, αληθή, των οποίων οι συνέπειες εκτιμώνται λογικά ως επικείμενες βλάβες ή καταστροφές. Εκείνο όμως που αποτελεί το κύριο περιεχόμενο του βιβλίου είναι ο άλογος, αναίτιος ή δυσανάλογος προς όποιο αίτιο καταλήγει να τον προκαλεί, φόβος. Η δεύτερη αυτή κατηγορία εκτιμάται ως μεθοδική, σκόπιμη και συστηματική εμβολή φόβου στην ανθρώπινη ψυχοπνευματική σφαίρα, ατομική αλλά προπάντων συλλογική, από μηχανισμούς που δεν προκρίνονται ως συγγνωστοί από το Δίκαιο και την κανονική ρύθμιση της κοινωνικής λειτουργίας και του όλου υγιούς βιοτικού φάσματος. Εν τούτοις, δίνονται τεκμήρια ικανά να εμφανίσουν ότι οι μηχανισμοί αυτοί υφίστανται, όπως και το έργο τους, η παραγωγή και εγκατάσταση φόβου , το οποίο μάλιστα εφαρμόζεται ως κυρίαρχο και εν πολλοίς έγκριτο μέσον άσκησης εξουσίας στον, θεσμικά ή ακόμη και απλώς φαινομενικά πολιτισμένο σύγχρονο κόσμο. Αυτοί οι μηχανισμοί επικρατούν ιδίως τώρα, δρώντας παράλληλα ή εναντίον ή και σε συγκεκαλυμμένη διαπλοκή προς τα νομικά πλαίσια. Αποδεικνύεται δε, ότι η ένταση και η έκτασή τους βαίνει αύξουσα, με όχημα όχι πάντοτε την ανοιχτή, απροκάλυπτη βία, αλλά με ποικίλες μορφές εκτροπής του υγιούς ψυχισμού σε φοβικό φορτίο, ως θεμελιώδους συνθήκης ενός "νέου" τύπου ανθρώπου, ευεπίφορου στην χειραγώγηση, αφ΄ενός, και στην πνευματική απίσχναση αφ΄ετέρου. Επιχειρείται, στο εν λόγω βιβλιο, μέσω της "ιστορίας διαχείρισης του φόβου" κατά διαχρονικό συγκριτικό τρόπο, να προβληθεί η δυνατότητα αντιμετώπισης του φοβικού συνδρόμου ως κατασκευής κατ' αρχάς και κυρίως, αλλά και γενικότερα να γίνει κατανοητό ότι ο φόβος που παραλύει την κριτική σκέψη,την δυνατότητα σχηματισμού γνώμης, απόφασης και πράξης , μπορεί να εξαιρεθεί σε μεγάλο βαθμό ή και ολοσχερώς, ενίοτε, από την ανθρώπινη φύση. Θεωρώ ότι, παρά την τρέχουσα παναθρώπινη ιστορική συγκυρία, υπάρχουν ακόμη ελπίδες ανάκαμψης και απελευθέρωσης από αυτά τα διαβρωτικά της όλης ανθρώπινης ουσίας δεσμά, εάν υπάρξει κατανόηση και αντιμετώπιση εκ μέρους των ανθρώπων , του φοβικού συνδρόμου που μεθοδικά, ύπουλα όσο και βάναυσα, έχει ήδη κατακλύσει πολλούς, καθιστώντας τους πειθήνιους υπηρέτες των μεγαλομανών αρχιτεκτόνων της Παγκοσμιοποίησης. Το κρίσιμο ερώτημα που ανακύπτει μέσα στο κλίμα που καλλιεργείται στοχεύοντας στην απεχθή "Μεγάλη Επανεκκίνηση", είναι: "Αυτός ο, με ποικίλες μορφές βίας, απροκάλυπτης ή μεταμφιεσμένης, εγκαθιστάμενος ως επινεμομένη ψύχωση σε παγκόσμια κλίμακα φόβος, είναι ακατανίκητος;" Απαντούμε: "Όχι". Ακριβώς επειδή είναι ένα κατασκεύασμα της Κυβερνητικής. Δεν ανήκει στην ανθρώπινη φύση, δεν αναγνωρίζεται από την ανθρώπινη ιστορία. Μπορεί και πρέπει να καταπολεμηθεί με τρόπους που αναφύονται από την ανθρώπινη αυθεντία. Με ιδιαίτερη χαρά παρουσιάζω το νέο μου βιβλίο με τίτλο: Ο ΦΟΒΟΣ ΩΣ ΕΠΙΓΕΝΟΜΕΝΗ ΨΥΧΙΚΗ (ΕΓ)ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ. Εκδόθηκε και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “ΤΟ ΑΝΤΙΔΟΤΟ”. Η περίληψη του δοκιμίου αυτού το οποίο είναι προϊόν μελέτης και εργασίας πολλών ετών παρατίθεται παρακάτω: ΠΕΡΙΛΗΨΗ -------------------------- Στο δοκίμιο αυτό διερευνάται η φύση του φόβου πρώτον ως φυσιολογική ψυχική κατάπτωση σε λύπη ή ταραχή , αναγόμενη σε κάποια πραγματικά αίτια, αληθή, των οποίων οι συνέπειες εκτιμώνται λογικά ως επικείμενες βλάβες ή καταστροφές. Εκείνο όμως που αποτελεί το κύριο περιεχόμενο του βιβλίου είναι ο άλογος, αναίτιος ή δυσανάλογος προς όποιο αίτιο καταλήγει να τον προκαλεί, φόβος. Η δεύτερη αυτή κατηγορία εκτιμάται ως μεθοδική, σκόπιμη και συστηματική εμβολή φόβου στην ανθρώπινη ψυχοπνευματική σφαίρα, ατομική αλλά προπάντων συλλογική, από μηχανισμούς που δεν προκρίνονται ως συγγνωστοί από το Δίκαιο και την κανονική ρύθμιση της κοινωνικής λειτουργίας και του όλου υγιούς βιοτικού φάσματος. Εν τούτοις, δίνονται τεκμήρια ικανά να εμφανίσουν ότι οι μηχανισμοί αυτοί υφίστανται, όπως και το έργο τους, η παραγωγή και εγκατάσταση φόβου , το οποίο μάλιστα εφαρμόζεται ως κυρίαρχο και εν πολλοίς έγκριτο μέσον άσκησης εξουσίας στον, θεσμικά ή ακόμη και απλώς φαινομενικά πολιτισμένο σύγχρονο κόσμο. Αυτοί οι μηχανισμοί επικρατούν ιδίως τώρα, δρώντας παράλληλα ή εναντίον ή και σε συγκεκαλυμμένη διαπλοκή προς τα νομικά πλαίσια. Αποδεικνύεται δε, ότι η ένταση και η έκτασή τους βαίνει αύξουσα, με όχημα όχι πάντοτε την ανοιχτή, απροκάλυπτη βία, αλλά με ποικίλες μορφές εκτροπής του υγιούς ψυχισμού σε φοβικό φορτίο, ως θεμελιώδους συνθήκης ενός "νέου" τύπου ανθρώπου, ευεπίφορου στην χειραγώγηση, αφ΄ενός, και στην πνευματική απίσχναση αφ΄ετέρου. Επιχειρείται, στο εν λόγω βιβλιο, μέσω της "ιστορίας διαχείρισης του φόβου" κατά διαχρονικό συγκριτικό τρόπο, να προβληθεί η δυνατότητα αντιμετώπισης του φοβικού συνδρόμου ως κατασκευής κατ' αρχάς και κυρίως, αλλά και γενικότερα να γίνει κατανοητό ότι ο φόβος που παραλύει την κριτική σκέψη,την δυνατότητα σχηματισμού γνώμης, απόφασης και πράξης , μπορεί να εξαιρεθεί σε μεγάλο βαθμό ή και ολοσχερώς, ενίοτε, από την ανθρώπινη φύση. Θεωρώ ότι, παρά την τρέχουσα παναθρώπινη ιστορική συγκυρία, υπάρχουν ακόμη ελπίδες ανάκαμψης και απελευθέρωσης από αυτά τα διαβρωτικά της όλης ανθρώπινης ουσίας δεσμά, εάν υπάρξει κατανόηση και αντιμετώπιση εκ μέρους των ανθρώπων , του φοβικού συνδρόμου που μεθοδικά, ύπουλα όσο και βάναυσα, έχει ήδη κατακλύσει πολλούς, καθιστώντας τους πειθήνιους υπηρέτες των μεγαλομανών αρχιτεκτόνων της Παγκοσμιοποίησης. Το κρίσιμο ερώτημα που ανακύπτει μέσα στο κλίμα που καλλιεργείται στοχεύοντας στην απεχθή "Μεγάλη Επανεκκίνηση", είναι: "Αυτός ο, με ποικίλες μορφές βίας, απροκάλυπτης ή μεταμφιεσμένης, εγκαθιστάμενος ως επινεμομένη ψύχωση σε παγκόσμια κλίμακα φόβος, είναι ακατανίκητος;" Απαντούμε: "Όχι". Ακριβώς επειδή είναι ένα κατασκεύασμα της Κυβερνητικής. Δεν ανήκει στην ανθρώπινη φύση, δεν αναγνωρίζεται από την ανθρώπινη ιστορία. Μπορεί και πρέπει να καταπολεμηθεί με τρόπους που αναφύονται από την ανθρώπινη αυθεντία.

ΧΕΙΜΕΡΙΝΟΝ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟΝ Ή ΤΡΙΕΣΠΕΡΟΣ
ΜΙΑ ΣΥΝΤΟΜΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ "ΤΡΙΕΣΠΕΡΟΥ" ΔΗΛΑΔΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΝΥΚΤΩΝ ΤΗΣ ΧΕΙΜΕΡΙΝΗΣ ΙΣΗΜΕΡΙΑΣ (ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΜΕΓΑΛΎΤΕΡΕΣ ΝΥΧΤΕΣ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ) ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΑΡΧΊΖΕΙ ΑΥΞΗΣΗ ΤΟΥ ΗΛΙΑΚΟΥ ΦΩΤΟΣ ΠΟΥ ΔΙΑΡΚΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΘΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ.

Χειμερινό Ηλιοστάσιο. Η Τριεσπερος.
Οι τρεις νύχτες που ο Δίας, ο Αιθερας ως " πυρ κορυφαιοτατον και καθαροτατον" γονιμοποιούσε την Αλκμήνη. Την αλκιμον Μήνιν. Την Σελήνη. Που σημαινει πάντοτε την Κόρη.
Την Ψυχή. Και οι " τρεις Νυχτες" είναι η Επιστήμη (Μαντοσυνη), η Σωφροσύνη, η Δικαιοσυνη.
Κι έτσι γεννιέται ο δεύτερος Ηρακλής, ο Ηλιακός Χρόνος, ο αστρικός. Ο πρώτος, ήταν ο Αγηραος Χρόνος,ή Ηρακλής, ή "άπαξ επέκεινα". Προοντολογικος, προχωρικος, γενετης του Αιθερος, του Χάους και του Ερέβους.
Αλλά ο χρόνος - νέος Ηρακλής, δεμένος πια με τη μοίρα των πραγμάτων, έρχεται
ως φορέας όχι των συνθηκών της ύπαρξης, αλλά ως συνθήκη απόλυτη αυτός ο ίδιος. Διαποτισμενος με τις αξίες του αμωμου Αιθερος, της θερμοτητας , της έλξης, της διάρκειας της στα παντα προσαρμογής και της των πάντων συναρμογης,αφ' ενός. Αφ' ετέρου, με το φως της ολόκληρης, πλήρους ψυχης- της Αλκιμης Σελήνης.
Σπαρμένος στην μήτρα της Ψυχης-"αρχή και αιτιον πάσης κινήσεως" την λέει ο Αριστοτέλης, άρα προηγούμενη και αυτού του Χρόνου. Του οποιου χρονου αυτή είναι η ουσιώδης εκδήλωση.
Τούτος ο χρόνος γεννήθηκε κάτω από τη σκέπη των τριών Νυκτών. Ήλθε στον κόσμο ως εξαγγελος τους.
Τίποτε δεν είναι κενό. Τίποτε δεν πρέπει να είναι " τίποτε". Ο Κόσμος έγινε για να βεβαιωθεί ο πολλαπλός Νόμος της Φύσεως. Και θεμέλιο της είναι ο Χρόνος, ο " πολυτιμητος Θεός εν τη του Ορφέως Θεολογία"
(Μικρή συμπερίληψη του μύθου και των πολλών και μεγάλων λεγομένων
(και ) περί χρόνου στον Ιερό Λογο εν ραψωδίας κδ' του Ορφέως.

Μαρία Σίδερη
Χειμερινό Ηλιοστάσιο 2018.